مقدمه
یکی از روش‌های کسب درآمد، فعالیت در بازارهای مالی جهانی است. جایی که افراد و شرکت‌های بسیار زیادی مشغول به کار هستند و جریان مالی آن نیز بسیار عظیم است. تا چند سال قبل این بازار در سطح بین المللی به یک واژه‌ی مشخص محدود می‌شد: فارکس. اما امروزه با گسترش ارزهای دیجیتال، این مبحث نیز به یکی از ارکان اصلی بازارهای مالی بین‌المللی با سرمایه هنگفت تبدیل شده است. اما چه کسانی در این بازار فعال هستند و کسب درآمد می‌کنند؟ افراد این حوزه را معامله‌گر یا اصطلاحا تریدر می‌نامند که در این مقاله قصد داریم به بررسی آن‌ها بپردازیم و ویژگی‌های کاریشان را مطالعه کنیم.
معامله‌گر یا تریدر کیست؟
در بازارهای مالی، معامله‌گر کسی است که مواردی از جمله سهام، اوراق قرضه، کالاها و ارزهای گوناگون را می‌خرد و می‌فروشد. این نقش مشابه نقش یک کارگزار است، اما معامله‌گران معمولا از طرف خودشان عمل می‌کنند در حالی که کارگزاران برای مشتریان خود این کار را انجام می‌دهند. البته معامله‌گر گاهی با سرمایه‌گذارانی ارتباط می‌گیرد و با دارایی آن ها فعالیت اقتصادی انجام می‌دهد.
تریدر با استفاده از ابزار گوناگون و بررسی اخبار و وضعیت بازار، به خرید و فروش می‌پردازد و تلاش می‌کند تا با روش های گوناگون برای خود یا سرمایه‌گذاران کسب سود داشته باشد. ابزار اولیه این کار معمولا، چارت قیمتی و برنامه‌های کاربردی مربوط به آن مانند اندیکاتورها و اسیلاتورها می‌باشد.
انواع تریدر یا معامله‌گر
می‌توان تریدرها را بسته به نوع و تعداد ترید (Trade) خود همچنین مدت زمان باز گذاشتن هر معامله (زمان باز گذاشتن یعنی مدتی که از شروع فرآیند معامله تا انتهای آن معامله و برداشت سود یا ضرر زمان می‌برد)، در چند دسته کلی تقسیم‌بندی کرد: نوسانی، اسکلپر، روزانه، بلند مدت. البته در نظر داشته باشید که این تعاریف در میان اساتید این مبحث تفاوت هایی دارد و ممکن است از نظر همه، این تعریف‌ها درست نباشد.
1- تریدر نوسانی:
در ترید نوسانی یا سویینگ (Swing)، معامله‌گران اغلب موقعیت‌های خود را بیش از یک روز نگه می‌دارند و سعی می‌کنند یک روند را در چارت پیدا کرده و از آن استفاده کنند. آن‌ها عموما از تحلیل تکنیکال برای شناسایی حرکت کوتاه مدت قیمت استفاده می‌کنند. این سبک معامله تقریبا رایج‌ترین سبک در بازارهای مالی به حساب می‌آید.
2- تریدر اسکلپر:
شاید بتوان اسکلپ را سریع‌ترین مدل ترید کردن در نظر گرفت. معامله‌گران این حوزه در روز بین 10 تا 100 معامله گوناگون انجام می‌دهند و هدف آن‌ها کسب سودهای کوچک در بازه‌های زمانی اندک است. در این مدل ترید که به آن نوسان‌گیری نیز گفته می‌شود، تریدر باید اطلاعات زیاد و دقیقی از وضعیت بازار و هیجان‌های روزانه آن داشته باشد.
3- تریدر روزانه:
اگر تریدری بیشتر تایم روز خود را صرف ترید کند، می‌تواند از این روش استفاده کند. از نظر زمانی، تایم باز بودن معاملات در این روش چیزی بین ترید نوسانی و اسکلپ است و معمولا یک روز به طول می‌انجامد. در این روش محاسبه سود و ضرر از بررسی سرمایه وارد شده در ابتدای روز و سرمایه خارج شده در انتهای روز به دست می‌آید.
4- تریدر بلند مدت:
تریدر بلند مدت هدف خود را کسب سود زیاد از بازه زمانی بیشتر از دسته‌های قبلی قرار می‌دهد. معمولا این مدل معامله‌گران توجه خاصی به هیجان‌های روزانه ندارند و بیشتر اتفاقات تاثیرگذار بلند مدت را دنبال می‌کنند. همچنین میزان سرمایه در گردش و دخیل در معاملات این معامله‌گران بیشتر از افراد دیگر است و به همین نسبت، سود یا ضرر بیشتری را متحمل می‌شوند.
روش‌های معامله و ترید بر اساس بازه زمانی
سه دسته کلی برای این مبحث وجود دارد که تحت عناوین کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت معرفی می‌شوند که تصمیم استفاده از هر کدام باید با توجه به مقدار سرمایه‌ی آماده برای به کارگیری در آن روش و مدت زمان انتظار برگشت سرمایه و سود مد نظر اتخاذ شود.
همانطور که در قبل نیز عنوان شد، این تعاریف همگانی نیست و اختلاف نظرهایی در آن‌ها وجود دارد اما ما در این مقاله تعاریف رایج‌تر را عنوان می‌کنیم.
الف- روش کوتاه مدت:
در بین عموم مردم، ترید کوتاه مدت را به بازه‌ای بین کمتر از یک ساعت تا یک هفته نسبت می‌دهند. معامله‌گرانی که در این سبک فعالیت دارند، معمولا نمی‌توانند که مدت زیادی را در معاملات باز سپری کنند و هدفشان رسیدن به نتیجه در بازه کمتری است. بخاطر هیجان و استرس بیشتر در این مدل معامله، تمرکز و آموزش دقیق‌تر و حرفه‌ای لازمه‌ی کار معامله‌گران این سبک است. به همین دلیل برای افراد تازه کار این روش توصیه نمی‌شود. در معاملات کوتاه مدت، تریدرها معمولا چارت‌های چهار ساعته و کمتر را تحلیل می‌کنند.
ب- روش میان مدت:
از نظر زمانی به معاملاتی با بازه‌ی یک هفته تا 3 ماه، معاملات میان مدت می‌گویند. بر خلاف مدل قبل که مناسب همه‌ی کاربران نیست، مدل میان مدت به دلایل زیادی برای اکثر افراد کاربرد دارد. به عنوان مثال می‌توان گفت که میزان هیجانات لحظه‌ای در این بازه زمانی بسیار کمتر است، معامله‌گر زمان مناسبی برای بررسی و تحلیل بازار دارد، همچنین می‌تواند با دقت بیشتری آیتم یا گزینه مناسب برای معامله را پیدا کند. ناگفته نماند که برخلاف روش قبل، تریدر نیازمند بررسی لحظه‌ای بازار نیست.
ج- روش بلند مدت:
معاملاتی با بازه زمانی بیش از 3 ماه را بلند مدت می‌نامند. اعتقاد خیلی از سرمایه‌گذاران استفاده از این روش است، چرا که کمترین میزان استرس و فشار عصبی را برای معامله‌گر به همراه دارد، به هیج عنوان نیازمند بررسی و تحلیل لحظه‌ای و روزانه نیست و معمولا نیز سود بیشتری به همراه دارد. به همین جهت بسیاری از مشاوران اقتصادی پیشنهاد می‌کنند که اگر افراد سرمایه جانبی و کنار گذاشته شده دارند، می‌توانند با قرار دادن آن سرمایه در ترید بلند مدت سودهای خوبی کسب کنند.
جمع‌بندی
در نظر داشته باشید که تمامی موارد عنوان شده در حال حاضر در جامعه معامله‌گرها استفاده می‌شود. این که کدام روش برای چه افرادی مناسب است، به سبک کاری آن‌ها و همچنین استراتژی کاریشان مربوط می‌شود. اما در متن نیز اشاره شد که برای افراد تازه‌وارد به این حوزه، بهتر است که روش‌هایی با بازه زمانی متوسط و بالا را انتخاب کنند تا بتوانند کم کم در هیجان و استرس بازار ارزهای دیجیتال و خود، مسلط شده و سپس روش‌های کوتاه مدت و سریع‌تر را انتخاب کنند.
برای بررسی میزان درآمد یک تریدر، می‌توانید از صفحه درآمد روزانه تریدر یا معامله گر به چه میزان است؟ بازدید نمایید.
