مونرو (Monero) چیست؟

مونرو در سال 2014 راه‌اندازی شد و هدف ساده‌ای را برای خود تعیین کرد: اجازه دادن به انجام تراکنش‌ها به صورت خصوصی و بدون نام. اگر چه معمولاً تصور می‌شود که بیت کوین می‌تواند هویت افراد را پنهان کند، اما در مقابل و به راحتی، می‌توان پرداخت‌ها را به منبع اصلی آن‌ها ردیابی کرد چرا که بلاک چین آن شفاف است. از سوی دیگر، مونرو برای پنهان‌کردن فرستندگان و گیرندگان به طور یکسان از طریق استفاده از رمزنگاری پیشرفته طراحی شده است.

تیم سازنده Monero می‌گوید حفظ حریم خصوصی و امنیت، بزرگ‌ترین اولویت آن‌ها است و سهولت استفاده و کارایی در رتبه دوم قرار دارد. یکی دیگر از اهداف مونرو، ارائه حفاظت کامل از همه کاربران است، صرف نظر از اینکه چقدر این کاربران از توانایی و اطلاعات از این زمینه دارند. به طور کلی، هدف مونرو این است که امکان پرداخت سریع و ارزان را بدون ترس از کنترل و نظارت فراهم کند.

تاریخچه، نحوه‌ی کار و ویژگی‌های مونرو (XMR)

هفت توسعه‌دهنده در ابتدا در ایجاد Monero شرکت داشتند که پنج نفر از آن‌ها تصمیم گرفتند ناشناس بمانند. شایعاتی مبنی بر اختراع مونرو توسط ساتوشی ناکاموتو، مخترع بیت کوین نیز وجود دارد. ریشه مونرو را می‌توان در بایت کوین، یک ارز دیجیتال متعهد بر حریم خصوصی و غیر متمرکز که در سال 2012 راه‌اندازی شد، ردیابی کرد. دو سال بعد، یکی از اعضای انجمن "بیت کوین تاک"، که با نام "thankfulfortoday" شناخته می‌شود، پایگاه کد بایت کوین (BCN) را فورک کرد و مونرو متولد شد. این اتفاق، به دلیل عدم اجماع نظر بین کاربران و اعضای این انجمن بود. اعتقاد بر این است که صدها توسعه‌دهنده در طول سال‌ها، به بهبود و ارتقای مونرو کمک کرده‌اند.

چندین گزینه وجود دارد که مونرو را منحصر به فرد می‌کند. یکی از بزرگترین اهداف پروژه، دستیابی به بالاترین سطح از غیر متمرکز بودن است، به این معنی که کاربر نیازی به اعتماد به شخص دیگری در شبکه نداشته باشد. حریم خصوصی از طریق چند ویژگی متمایز به دست می‌آید. در حالی که هر بیت کوین در گردش، دارای شماره سریال خاص خود است و استفاده از آن قابل نظارت است، مونرو با حذف این کد اختصاصی و مشابه بودن تمامی کوین‌ها، به خوبی این معضل را پوشش داده است. به‌طور پیش‌فرض، جزئیات مربوط به فرستنده‌ها، گیرندگان و مقدار ارز دیجیتالی که منتقل می‌شود برای هیچ کس قابل مشاهده نیست و طرفداران مونرو می‌گویند که این امر به مونرو نسبت به رمز ارزهای دیگر مانند زی کش (Zcash) که حریم خصوصی آن‌ها به شکل انتخابی می‌باشد، برتری می‌دهد.

مبهم‌سازی اطلاعات با استفاده از تکنولوژی امضاهای حلقه (Ring Signatures نوعی از امضای دیجیتال است که می‌تواند تمامی افراد حاضر در شبکه انجام شود) به دست می‌آید. در مونرو خروجی‌های تراکنش‌های گذشته، از بلاک چین انتخاب می‌شوند و به عنوان راهی برای فریب ناظران عمل می‌کنند، به این معنی که ناظران خارجی نمی‌توانند تشخیص دهند که چه کسی آن تراکنش را امضا کرده است. یک نکته جالب دیگر در مونرو این است که مثلا اگر علی 200 واحد مونرو را برای رضا ارسال کند، این مقدار نیز می‌تواند به تکه‌های تصادفی تقسیم شود تا سطح دشواری ردیابی تراکنش را بالاتر ببرد. برای اطمینان از اینکه تراکنش‌ها نتوانند به یکدیگر مرتبط شوند، آدرس‌های مخفی برای هر تراکنش به شکل منفرد ایجاد می‌شود یعنی از هر آدرس فقط یک بار می‌توان استفاده کرد.

همه این ویژگی‌های متمایز منجر به استفاده فزاینده مونرو برای تراکنش‌های غیر قانونی به جای بیت‌کوین شده است، به‌ویژه در بازارهایی مانند دارک وب یا دیپ وب. دولت‌های سراسر جهان، به ویژه ایالات متحده، برای هر کسی که بتواند کد مونرو را بشکند، پاداش صدها هزار دلاری تعیین کرده‌اند.

Monero از یک جنبه دیگر نیز با اکثر ارزهای دیجیتال متفاوت است، چرا که فروش و عرضه اولیه‌ای برای XMR برگزار نشد. همچنین ارائه اولیه‌ای در تاریخ این ارز دیجیتال دیده نمی‌شود. در زمان نگارش این مقاله، میزان در گردش مونرو، بیش از 18 میلیون واحد است. این ارز دیجیتال به گونه‌ای طراحی شده است که در برابر مدارهای مجتمع برنامه‌ای که معمولاً برای استخراج بیت کوین جدید استفاده می‌شوند، مقاوم باشد. در تئوری، این بدان معنی است که می‌توان XMR را با استفاده از تجهیزات محاسباتی روزمره و به راحتی استخراج کرد. همان طور که عنوان شد، یکی از اهداف اصلی مونرو جلوگیری از تمرکز است و به همین جهت، این شبکه از مکانیزم اجماع به نام CryptoNight استفاده می‌کند که مبتنی بر اثبات کار است. این روش مانع از تبدیل شدن مزارع بزرگ استخراج به یک نیروی غالب و حکم‌فرما می‌شود تا همه افراد بتوانند استخراج ارز دیجیتال مونرو رو انجام دهند.