آشنایی با مکانیزم سگویت یا Segregated Witness در شبکه بیتکوین | بیدارز

سگویت (کوتاه شده عبارت Segregated Witness) یک ارتقای پروتکل است که نحوه ذخیره اطلاعات را تغییر می دهد. این ارتقا در تاریخ 10 مه 2017 بر لایت کوین و در تاریخ 23 آگوست 2017 بر بیتکوین اعمال شد. این ایده برای اولین بار توسط پیتر ویول (توسعه دهنده) در کنفرانس مقیاس پذیری بیتکوین در دسامبر 2015 ارائه شد.

بسیاری از این ایده استقبال کردند و آن را راهکاری برای مشکل مقیاس پذیری بیتکوین دانستند. حداکثر سایز بلاک در پروتکل اصلی 1 مگابایت است که تعداد تراکنش های مورد پردازش بیتکوین را به 7 عدد در ثانیه محدود می کرد. این امر مانع از رشد بالقوه بیتکوین می شد و از تبدیل شدن آن به یک سیستم پرداخت قابل استفاده در حجم بالا جلوگیری می کرد.

با اینکه سگویت باعث افزایش تعداد تراکنش ها در بلاک های بیتکوین می شود، هدف اصلی از اعمال آن را می توان رفع مشکلی در کد بیتکوین، با نام انعطاف پذیری تراکنش دانست. این نقص در کد بیتکوین، هر کسی را قادر می ساخت تا جزئیات کوچکی را تغییر دهند که شناسه تراکنش (و هش بعدی) را اصلاح کند، اما محتوا را تغییر نمی داد. گرچه این مشکل بزرگی برای بیتکوین نبود، اما از توسعه ویژگی های پیچیده تری همچون پروتکل های لایه دوم و قراردادهای هوشمند جلوگیری می کرد.

SegWit توانست با حذف اطلاعات امضا (که با نام اطلاعات شاهد شناخته می شد) و ذخیره سازی آن خارج از بلاک تراکنش، مشکل انعطاف پذیری تراکنش را حل کند. از این طریق تغییر در امضاها و متون تاثیری بر شناسه تراکنش نخواهد داشت.

نگاه جزئی تر به سگویت

یکی از مزایای فرعی SegWit این است که بدون اطلاعات امضا، حجم تراکنش بسیار کمتر است. این امر به معنای جاگیری بیشتر در یک بلاک است و بیتکوین می تواند بدون تغییر سایز بلاک، مقدار ورودی بیشتری را پردازش کند.

SegWit مفهوم جدیدی به نام «وزن بلاک» را معرفی کرد. این مفهوم ترکیبی از اندازه بلاک و بدون اطلاعات امضا است و به 4 مگابایت محدود شده است، در حالی که محدودیت اندازه بلاک برای تراکنش های پایه همان 1 مگابایت باقی می ماند. بنابراین سگویت با پروتکل قبلی سازگار است و نیاز به هاردفورک را به وجود نمی آورد.

در صدر ماجرا

از دیگر پیشرفت هایی که سگویت باعث آن شد این است که از توسعه پروتکل های لایه دوم، مثل شبکه لایتنینگ، حمایت می کند. اصلاح مشکل انعطاف پذیری، ویژگی های متکی بر تراکنش های تایید نشده را کم خطرتر و طراحی آن ها را آسان تر کرده است.

شبکه لایتنینگ تراکنش های کوچک و مکرر را خارج از زنجیره قرار داده و تنها زمانی آن ها را در بلاکچین بیتکوین مستقر می کند که کاربران آمادگی آن را داشته باشند و از این طریف ظرفیت تراکنش بیت کوین را افزایش می دهد.

فعال شدن سگویت همچنین باعث پیشرفت ویژگی های دیگری از جمله MAST (امکان ایجاد قرارداهای هوشمند پیچیده تر بیتکوین)، امضاهای شنور (امکان افزایش بیشتر ظرفیت تراکنش) و TumbleBit (یک شبکه ناشناس در لایه بالاتر) میشود.

لزوماً همه از سگویت راضی نیستند

برخی در انجمن بیتکوین بر این باورند که سگویت آن راهکاری نیست که بیتکوین منتظرش بوده است. آن ها بر این عقیده اند که سگویت راهکاری برای «پاک کردن صورت مسئله» یا در بهترین حالت یک اصلاح موقتی است. مقاومت در برابر سگویت یکی از عوامل موثر در توسعه بیتکوین کش بود؛ بیتکوین کش یک فورک شبکه بیتکوین است که به جای تکیه بر ساختار جدید تراکنش، محدوده بزرگتری را برای اندازه بلاک در نظر گرفت.

ما کجا هستیم؟

با وجود مزایای آشکار، روند ارتقا به آرامی جلو می رود. در زمان فعال شدن این ارتقا، 14 درصد از تراکنش ها از این فرمت جدید استفاده می کردند.

دلیل اصلی این است که بسیاری از کیف پول ها هنوز از سگویت پشتیبانی نمی کنند. برخی از برندها مطرح همچون ترزور، لجر، الکتروم و کراکن این کار را انجام داده اند. کوین بیس، بزرگ ترین ارائه دهنده کیف پول از لحاظ تعداد تراکنش ها در اوایل سال 2018 این ارتقا را اعمال کرده است. کیف پول متصل به محبوب ترین اجرای نود کامل بیتکوین به نام بیتکوین کور نیز در سه ماهه اول 2018 سگویت را اعمال کرده است.

در حالی که کد اصلی بیتکوین نیز تنظیمات متناسب با سگویت را اعمال می کند، این ارتقا می تواند کارایی ها و آزمایش قابلیت های بیشتر را افزایش دهد. بیتکوین کور لیستی از کسب و کارها و پروژه هایی که بر یکپارچه شدن با سگویت کار می کنند را در وبسایت خود قرار داده است. در زمان فعال شدن سگویت، 19 پروژه آن را به کار گرفته بودند و 90 پروژه دیگر نیز آماده به کار گیری آن هستند.

هرچه تعداد کیف پول های بیشتری این ارتقا را به کار گیرند، درصد تراکنش هایی که از ساختار سگویت استفاده می کنند افزایش می یابد و به دلیل جاگیری تراکنش های بیشتر در هر بلاک، کارمزد بیتکوین باید کاهش یابد. علاوه بر این، توسعه لایتنینگ و پروتکل های لایه دوم مشابه با آن باید تقویت شوند تا بتوانند دامنه و پتانسیل بیتکوین را افزایش دهند. بعید است که این تغییر یک شبه اتفاق بیافتد، اما این تغییر بسیار مهم است و نشانگر قدم بزرگی به سمت جلو محسوب میشود.