در سال‌های نه چندان دور تنها راهی که برای ارسال پول به صورت الکترونیکی وجود داشت، همواره وابسته به یک واسط مانند PayPal بود.
اما واسطی مانند PayPal می‌تواند حسابمان را ره‌گیری کند که چقدر پول داریم و حتی بگوید این پول در حساب بانکیمان وجود داشته یا توسط چه شخصی به حسابمان واریز شده است؛ بنابراین در سیستم PayPal یک دفتر کل وجود دارد که فقط توسط این شرکت نگهداری می‌شود.
در شبکه بیت کوین این دفتر کل، میان تمام کاربران توزیع شده است، بنابراین تمام افرادی که به این شبکه متصل هستند، یک کپی کامل از آن را روی رایانه خود دارند که تاریخچه آن به ایجاد اولیه این شبکه در سال 2009 باز می‌گردد.
اطلاعات جدید چگونه به این دفتر کل افزوده می‌شود؟
این کار توسط ماینرها صورت می‌پذیرد. آن‌ها به پیام تراکنش‌هایی گوش می‌دهند که به صورت معتبر در شبکه امضا شده‌اند. ماینرها تراکنش‌ها را در آنچه که ما “بلاک” می‌نامیم، وارد کرده و بلاک مربوطه را اعلام می‌کنند و میگویند همه آن را بردارند و یک کپی از آن را به کپی دفتر کل خود اضافه کنند.
این دفتر کل را بلاک چین می‌نامیم، زیرا به محض اینکه ماینر آن بلاک را اعلام می‌کند، آن بلاک به صورت ریاضیاتی به تمام بلاک‌های قبلی لینک می‌شود. درواقع تمام آن‌ها، به صورت یک رشته بزرگ به هم لینک می‌شوند.
آنچه ماینر انجام می‌دهند، عام المنفعه است. آن‌ها انتقال تراکنش‌ها را بر عهده داشته، امضاها را اعتبارسنجی کرده، تراکنش‌ها را به بلاک اضافه کرده، آن بلاک را به بلاک چین اضافه می‌کنند و آن را میان تمام افراد شبکه توزیع می‌نمایند.
ماینینگ کردن چه منفعتی برای ماینرها دارد؟
ماینرها بخاطر انجام این امور، از طرف شبکه پاداش می‌گیرند که از دو طریق مختلف حاصل می‌شود. اول اینکه یک ماینر مجاز است در طی 10 دقیقه به دفتر کل متصل شود و برای انجام یک تراکنش خاص هیچ کارمزدی به شبکه پرداخت نکند. دوم آنکه می‌تواند در ازای قرار دادن سیستم خود در اختیار شبکه، مقدار مشخصی بیت کوین دریافت نماید.
این تنها دفعه‌ای در شبکه بیت کوین است که به هر کسی اجازه داده می‌شود، معامله‌ای انجام دهد که هیچ ورودی ندارد؛ به معنی واقعی کلمه، پول را از هوا ایجاد می‌کند. در برخی موارد افراد شروع به فراخوانی این سری فعالیت‌ها برای به دست آوردن بیت کوین به‌وسیله ایجاد منافع عمومی در شبکه از طریق ماینینگ می‌کنند، این کار مانند حفر کوه و به دست آوردن طلا است.
