21 میلیون بیت کوین و وعده کمیاب شدن با افزایش تقاضا

عرضه محدود بیت کوین بسیار جالب است و اولین چیزی که نظر هر کس را در مورد این ارز به خود جلب می کند، همین وعده می باشد. هرگز بیش از 21 میلیون بیت کوین وجود نخواهد داشت! اما آیا این وعده در طولانی مدت عملی خواهد بود؟

آیا این عهد شکسته شده است؟

بسیاری بر این باورند که وعده کمیاب شدن بیت کوین شکسته شده است، چرا که فورکینگ یا انشعاب می تواند چندین محدودیت 21 میلیونی ایجاد کند و هر توکن زنجیره قیمت متفاوتی در بازار دارد. اما جدا از این آیا واقعاً یک زنجیره بیت کوین (همچون بیت کوین کش) می تواند برنامه صدور خود را به صورت دقیق برای صد سال آینده حفظ کند؟

مسئله اینجاست که ارزهای رمزپایه بر پایه نرم افزار هستند و نرم افزار همواره قابل تغییر است. بحث حفظ برنامه صدور بیت کوین و بیت کوین کش همواره مورد سوال بوده است، اما علاوه بر این، مسائل دیگری نیز وجود دارند. 

عباراتی همچون «قرارداد اجتماعی» یا «سیاست اقتصادی» بیتکوین به معنای تغییر هستند؛ هر تغییر اساسی در نحوه عملکرد بیت کوین می تواند باعث اصلاح قرارداد یا سیاست اصلی شود.

بیت کوین از سنگ ساخته نشده است

بیت کوین بر پایه نرم افزار ساخته شده است، بنابراین تمامی قراردادها و و سیاست ها استاندارد هستند و همین امر،پ ایجاد تغییر در بیت کوین را سخت می کند. همه می دانیم که این توافقات اجتماعی قوانینی از سوی خدا نیستند و ممکن است تغییراتی در آن ها ایجاد شود و توسعه دهندگان نرم افزار قوانین جدیدی وضع کنند.

بیتکوین از طریق فورک ها می تواند اختلافات ناسازگار را حل کند. بنابراین هرچقدر هم که اخبار صحیح نباشند، بازار با ارائه مکانیزمی مستمر، ارزش توکن ها در بلاک چین های رقیب را مشخص می کند.

به نظر می رسد که قراردادهای اجتماعی بسیار ضعیف تر از تصور ما باشند. پیش از فورک بیت کوین کش/بیت کوین، بسیاری از صاحبان بیت کوین تصور می کردند که سایز بلاک قطعاً افزایش می یابد. اما این تفکرات مربوط به انجمن های اولیه بوده و نظرات همواره تغییر می کند.

معمولاً سرمایه گذاران با این ذهنیت ارز می خرند که قوانین شبکه برای مدت زیادی یکسان خواهد ماند، در صورتی که این طور نیست؛ قوانین یک دفترکل در هر زمانی می تواند دستخوش تغییر شود.

در رمزنگاری توازن و تعادل وجود دارد. هر تغییری در قوانین فورک محسوب می شود و فورک ها معمولاً تنها در زمان های خاص از پیش تعیین شده ایجاد می شوند. توسعه دهندگان نمی توانند هر کدی که می خواهند را منتشر کنند، چرا که ماینرها الزاماً آن را اجرا نخواهند کرد.

حتی اگر هم این کد اجرا شود، اگر زیرمجموعه ای وجود داشته باشد که استفاده از نرم افزار قدیمی (یا یک نرم افزار جایگزین) را ترجیح دهد، فورک مورد منازعه قرار گرفته و منجر به جدایی زنجیره می گردد.

این مکانیزم جدایی از سرمایه گذارانی که به صورت خودکار در دو سمت زنجیره ارز دریافت می کنند، محافظت می کند. اما همیشه هم این جدایی نتایج خوبی دربر نخواهد داشت، و گاهی ممکن است باعث کاهش قیمت ارز، پس از ایجاد فورک شود.

بنابراین نمی توان گفت که قوانین بلاکچین مستمر خواهند بود. بهترین کار این است که بر قوانینی که به نظر مستحکم تر می رسند، تکیه کنیم و امیدوار باشیم که این قانون دستخوش تغییر نشود.

آیا دستیابی به تورم صفر ممکن است؟

مسئله بعدی که با آن روبرو هستیم این است که آیا از لحاظ اقتصادی ممکن است که با نزدیک شدن پاداش استخراج به صفر، برنامه اصلی صدور بیتکوین برای مدت طولانی حفظ شود؟ و همچنین این که آیا کارمزد تراکنش ها به تنهایی برای ایمن سازی بلاک چین در آینده کافی هستند؟

توسعه دهندگان بیتکوین بر این باور بودند که بدون محدود کردن عرضه بلاک، کارمزدها بسیار کم خواهد بود. با محدود کردن ظرفیت تراکنش ها، می توان به کارمزد بازار و امنیت پایدار رسید.

این تئوری تا حدودی درست است. بلاک های بیت کوینی وجود دارند که مجموع کارمزد آن ها با یارانه پاداش بلاک قابل مقایسه (و گاهی بیشتر از آن) است. همچنین می توان مشاهده کرد که با وجود کارمزدهای بالا، بازاریان هنوز هم تمایل به استفاده از بیت کوین دارند.

از آنجایی که تقاضا کمی پایین تر از عرضه قرار دارد، عرضه ثابت بلاک برای معامله، به معادله عرضه و تقاضا کمک می کند. ممکن است انتظار داشته باشید که تقاضا کاملا کاهش یابد، اما به نظر می رسد که تئوری مبنی بر پرداخت کارمزد بیشتر برای معاملات (به دلیل حضور در زنجیره بیت کوین) صحیح است. البته که صحت این تئوری از اطلاعات چند ساله به دست آمده و ممکن است در آینده تغییر یابد. 

پرونده غیرمعمول بیت کوین

بیت کوین برای کسب دلار سرمایه گذارن، بیشتر از عملکرد خود، بر تاثیر شبکه خود تکیه دارد. قیمت هر ارز بر تاثیر شبکه و کارآیی آن بستگی دارد. اما بیت کوین تنها ارزی است که کارمزد آن عمداً بالا تعیین شده است. با این که این موضوع می تواند از لحاظ تئوری به رفع مشکل کارمزد کمک کند، اما ناواضح است که بیت کوین تا کجا می تواند بدون از دست دادن کاربران و سرمایه گذاران خود، این سیاست اقتصادی را حفظ کند.

یک رویکرد دیگر در مشکل کارمزد به این صورت است: تعداد معاملات را بالا ببرید و کارمزد کمی بگیرید، اما این کاهش را با حجم بالا جبران کنید. بیت کوین کش همین رویکرد را پیش گرفته و کارمزد کمی اخذ می کند. اما تا کنون عملکرد آن خوب نبوده است، چرا که تا کنون شاهد رشد زیادی در تعداد معاملات بیت کوین کش نبوده ایم. اما ممکن است که در سال های آینده رشد زیادی داشته باشد. 

ایده بیت کوین کش، داشتن تعداد بالای معاملات است. اما اگر تعداد معاملات به سرعت افزایش نیابد چه می شود؟ دیگر عامل مرتبط، قیمت ارز است. اگر قیمت ارز هر چهار سال یک بار دوبرابر شود، سطح امنیتی بدون تغییر باقی خواهد ماند.

افزایش قیمت ارز و افزایش تعداد معاملات می تواند کاهش پاداش استخراج را جبران کند. اما اگر هیچ یک از این دو رویکرد کافی نباشد چه می شود؟ برخی بر این عقیده اند که این امر محتمل است، بر این باورند که مدل عرضه ثابت قابل دسترس نیست.

برخی از ارزها، همچون اتریوم و مونرو، با ادامه دار کردن پاداش استخراج برای همیشه، از این مشکل دوری می کنند. بنابر این با ادامه دار بودن پاداش استخراج، این ارز نمی تواند خود را دارای عرضه ثابت معرفی کند.

از دیگر راهکارها برای این مشکل، این است که ماینرها کارمزد را افزایش دهند. البته که با این روش ممکن است کارمزدها به قدری بالا روند که زنجیره نتواند به صورت قابل اعتماد از معامله همتا به همتا استفاده کند، اما شاید نقطه ای در بازار وجود داشته باشد که کارمزد تراکنش های بزرگتر بیشتر شده اما همچنان تراکنش هایی با کارمزد کم یا حتی رایگان وجود داشته باشد. در این صورت، طرح تعیین کارمزد بر اساس کیلوبایت باید مورد بازنگری قرار گیرد.

فراتر از اثبات کار

اثبات کار یک ابزار قدرتمند است، اما نیازمند صادق بودن اکثریت شبکه می باشد، که همین امر آن را دارای محدودیت می سازد. صاحبان بیت کوین همواره به فکر افزودن نوعی از عامل اثبات سهام به امنیت بیت کوین بوده اند، و در سال های اخیر پیشرفت های زیادی در زمینه فناوری رمزنگاری صورت گرفته است.

تمامی طرح های پیشنهادی برای این مورد، نوعی از اثبات سهام هستند، چرا که نیازمند مشارکت صاحبان ارز در افزایش امنیت می باشد. در تمامی این طرح ها، مهاجم باید دارای 51 درصد از قدرت هش و 51 درصد از عرضه در گردش باشد. به نظر می رسد که بهتر از این نمی توان امنیت ارز را فراهم نمود.

روش دیگر این است که از سن سکه به عنوان تعیین کننده صلاحیت یک بلاک استفاده شود. این روش زیاد مطرح نشده است، اما اگر به درستی به کار گرفته شود می تواند مفید باشد.

از دیگر روش ها می توان به استفاده از جریمه تاخیر زمانی اشاره کرد. در این روش، اگر فاصله زیادی میان زمان دریافت بلاک توسط نود و زمان دریافت بلاک رقیب با ارتفاع یکسان وجود داشته باشد، این زنجیره های مهاجم اعتبار دریافت نخواهند کرد.

تمامی این طرح ها از اجماع ناکاموتو قدرت کمتری دارند. اگر بلاک های متناوب در زمان بندی درست به بخش های مختلفی از شبکه ارسال شوند، مهاجم می تواند باعث جدایی زنجیره شود. قطعی اینترنت نیز ممکن است همین شرایط را به وجود آورد. علاوه بر این ها، نود های جدیدی که وارد شبکه شده و همگام سازی انجام می دهند، از این تاخیرهای زمانی آگاهی ندارند. در مجموع رفع این تقسیمات زنجیره ای احتمالی، نیازمند متمرکز سازی می باشد.

در نهایت باید گفت که هنوز نحوه ادامه کار بیتکوین مشخص نیست. این ارز تاکنون پر از شگفتی برای ما بوده و در آینده نیز این شگفتی ها ادامه خواهد داشت، و نمی توان گفت که وعده های آن به حقیقت خواهند پیوست یا خیر. مطالعات در مورد امنیت بلاک چین همچنان ادامه خواهد داشت.