مقدمه
توکن‌ها و کوین‌های رمزنگاری شده، همگی بر پایه ماهیت خود به شبکه‌ای برای جابجایی و انجام تراکنش نیاز دارند. یکی از این شبکه‌ها ERC-20 است. اگر که دنیای ارز دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی را بشناسید، احتمالاً بارها با ERC-20 برخورد کرده‌اید. در واقع ERC-20 بستر اتریوم، انقلاب دنیای ارزهای دیجیتالی است.
شبکه ERC-20 چیست؟
مردم اغلب به اشتباه این‌گونه تصور می‌کنند که اتریوم یک ارز دیجیتال است؛ اما حقیقت مقداری متفاوت است. اتریوم یک شبکه بلاک چین عمومی و توزیع‌شده با قابلیت اسکریپت نویسی قرارداد هوشمند است. آنچه اتریوم را از سایر برنامه‌های بلاک چین متمایز می‌کند EVM – ماشین مجازی اتریوم – است، که فرآیند ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز را ساده و کارآمد می‌کند.
اتریوم توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا بتوانند برنامه‌های غیرمتمرکز متنوع در حوزه بلاکچین طراحی کنند. همان‌طور که میدانید امروزه، استفاده از فناوری بلاک چین دیگر در انحصار رمزارزها نیست. اکنون در همه‌چیز از رای‌گیری الکترونیکی گرفته تا تامین مالی تجارت از تکنولوژی بلاکچین استفاده می‌شود. پس جای تعجب نیست که ارز دیجیتال Ether در حال حاضر دومین رمزارز برتر میان ارزهای دیجیتال است. اتر برای حمایت مالی از پروژه اتریوم ایجاد شد و نه برعکس؛ در واقع این اتر است که برای تحقق اهداف شبکه اتریوم راه‌اندازی شده است. این ویژگی یک تفاوت اساسی بین اتریوم و بیت کوین است.
تفاوت شبکه ERC-20 با توکن اتر
اتر (ETH) توکن بومی است که توسط بلاک چین و شبکه اتریوم به عنوان یک سیستم پرداخت برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌شود؛ در حالی‌که ERC-20 استانداردی برای ایجاد توکن‌های قابل تعویض با قابلیت قرارداد هوشمند برای استفاده در اکوسیستم اتریوم است.
توکن‌های ERC-20
اتریوم نه تنها یک بلاکچین است بلکه یک پلتفرم نیز هست. این بدان معنی است که توکن‌های دیگر می‌توانند روی این پلتفرم اجرا شوند و برنامه‌های غیرمتمرکز (dapps) با استفاده از قراردادهای هوشمند در بستر آن ساخته شوند. توکن‌های ERC-20 مجموعه‌ای از توکن‌های دیجیتال «قابل تعویض» هستند، که در شبکه اتریوم اجرا می‌گردند. هر مجموعه توکن ERC-20 با نمادی مانند ABC یا XYZ متمایز می‌شود. برای مثال ممکن است مجموعه‌ای از 1 میلیون توکن ABC و مجموعه‌ای دیگر از 10 میلیون توکن XYZ وجود داشته باشد.
استانداردهای ERC-20
ERC-20 شامل چندین توابع است، که یک توکن باید اجرا کند. به خاطر داشته باشید که این استاندارد همچنین بر اقداماتی که قراردادهای هوشمند برای توکن‌های در حال ایجاد انجام می‌دهند، نظارت می‌کند.
Total Supply: تعداد کل توکن‌هایی که قرار است صادر شود.
BalanceOf: موجودی حساب صاحب توکن
Transfer: تابعی که به طور خودکار تعداد مشخصی از توکن‌ها را به یک آدرس مشخص انتقال می‌دهد.
TransferFrom: به طور خودکار تعداد مشخصی از توکن‌ها را از یک آدرس مشخص به آدرس دیگر منتقل می‌کند.
Approve: به کاربر اجازه می‌دهد تا تعداد مشخصی از توکن‌ها را از یک حساب مشخص برداشت کند.
Approval: گزارشی از یک تراکنش تایید شده
این توابع و کدها انتگرال‌هایی برای پیاده‌سازی توکن هستند. آنها در تعیین تعداد توکن‌های در گردش، ذخیره و برگرداندن موجودی، درخواست‌های انتقال و برداشت، اعطای تایید و موافقت با نقل و انتقالات خودکار کمک می‌کنند.
توابع و کدها تضمین می‌کنند که توکن‌های اتریوم از هر نوعی که باشند همه به‌طور یکسان در فضای اتریوم عمل می‌کنند. علاوه بر این، توکن‌های سازگار با ERC-20 را می‌توان به جای هم استفاده کرد.
اهمیت شبکه ERC-20
ERC-20 امکان مبادله توکن‌های مختلف با قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. توکن‌ها نشان‌دهنده یک دارایی، حق، مالکیت، دسترسی، ارز دیجیتال و یا هر چیز دیگری هستند که ویژگی منحصر به فردی بر پایه خود ندارند، اما قابل انتقال هستند. در حال حاضر توکن‌های بسیاری هستند که بر بستر اتریوم ایجاد شده‌اند. شبکه اتریوم تنها برای توکن‌های مثلی نیست؛ ERC-20 حتی برای راه اندازی NFTها نیز به کار می‌رود.
مزایا و معایب شبکه ERC-20
مزایا
- قابلیت تبادل
توکن‌های ERC-20 قابل تعویض هستند، بدین معنا که هر واحد دارای قابلیت استفاده و ارزش است. کاربران توکن‌های ERC-20 قادرند تا آن را معامله و یا با توکن‌های دیگران مبادله کنند؛ بدون اینکه از ارزش آنها کاسته شود. - انعطاف
توکن‌های ERC-20 قابلیت این را دارند که شخصی‌سازی شوند و در برنامه‌های مختلف به کار روند. - محبوبیت
بسیاری از صرافی‌ها، کیف پول‌ها و قراردادهای هوشمند وجود دارند که در حال حاضر با توکن ERC-20 سازگار هستند. علاوه بر این، پشتیبانی توسعه‌دهندگان و مستندات نیز بسیار قدرتمند است.
معایب
- گسترش پذیری
مانند بسیاری از شبکه‌های بلاک چین مقیاس پذیری چالش بزرگ شبکه اتریوم است. بدین معنا که در ساعات اوج انجام تراکنش ها کارمزدها به شدت افزایش می‌یابد و از سوی دیگر شبکه به علت حجم بالای تراکنش، کند می‌گردد. این امر یک نکته منفی در کارایی و استفاده از این بستر است. - خطر کلاهبرداری
البته که مقصر کلاهبرداری شبکه نیست؛ چرا که هر مسئله و یا موضوعی دارای دو قطب مثبت و منفی است، اما در کل سهولت راه اندازی توکن های جدید را می‌توان از برخی جهات به عنوان یک اشکال در نظر گرفت. در حال حاضر ایجاد یک توکن ERC-20 بسیار آسان است، به این معنی که هر کسی می‌تواند آن را با هر قصد مثبت و منفی راه‌اندازی کند.
BEP-2 در مقابل ERC-20
ERC-20 استاندارد توکن‌ها در اکوسیستم اتریوم است. بسیاری دیگر از توکن‌ها، بلاک چین‌ها و اکوسیستم‌ها از اتریوم مشتق شده‌اند. یکی از این اکوسیستم‌ها و بلاک چین متعلق به Binance، صرافی ارزهای دیجیتال است.
توسعه‌دهندگان بایننس استاندارد خود را برای توکن‌های ایجاد شده با استفاده از بلاک چین ایجاد کردند. این استاندارد BEP-2 نام دارد و شبیه ERC-20 است، که ایجاد توکن را برای استفاده در زنجیره بایننس هدایت می‌کند.
بایننس همچنین یک زنجیره جانبی ایجاد کرده است که در کنار زنجیره بایننس به نام زنجیره هوشمند بایننس اجرا می‌شود. این زنجیره با توکن‌های ERC-20، ماشین مجازی اتریوم و زنجیره بایننس سازگار است. با این حال، از استاندارد جدیدتری به نام BEP-20 استفاده می‌کند، که سازگاری زنجیره‌ای را ایجاد می‌کند.
ERC-20 در مقابل TRC-20
ERC-20 پر استفاده‌ترین و همچنین محبوب‌ترین استاندارد توکن است. به طوری‌که بیشتر توکن‌هایی که در بازار در گردش هستند از طریق شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. استاندارد توکن ERC-20 برای ایجاد توکن‌های قابل تعویض استفاده می‌شود، که می‌توانند برای تراکنش‌ها و پردازش پرداخت‌های منحصر به فرد استفاده شوند.
TRC-20 استانداردی برای راه‌اندازی و استفاده از توکن‌های ایجاد شده در بلاک چین TRON است. این استاندارد توکن، دستوراتی را تعریف می‌کند که هر توکن در این سیستم خاص باید دنبال کند؛ مانند صدور توکن‌های جدید، تایید انتقال توکن، ارسال و دریافت این دارایی‌ها و موارد دیگر. TRC20 یک استاندارد توکن دیجیتال برای توزیع و همچنین مدیریت توکن‌هایی است که از طریق بلاک چین TRON ایجاد می شوند. با این حال، استاندارد توکن TRC-20 اساساً مقرراتی را تعریف می‌کند که هر توکن در شبکه باید به آن پایبند باشد. این مقررات شامل قوانین اساسی برای توکن‌های جدید است، که شامل انجام و تایید انتقال توکن مانند ارسال و دریافت توکن می‌باشد. در مقام مقایسه، هر دو استاندارد بسیار معتبر و قدرتمند ظاهر شده اند. اما تفاوت های اساسی بین این دو وجود دارد که عبارتند از:
شبکه بلاک چین: شبکه اتریوم برای ERC و شبکه Tron برای توکن‌های نوع TRC استفاده می‌شود.
آدرس: سبک آدرس با 0 و x برای نشانه های ERC شروع می‌شود، در حالی که با T برای نشانه های TRC شروع می‌شود.
سرعت انتقال: توکن‌های نوع ERC حداکثر 5 تا 10 دقیقه و توکن‌های TRC از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد.
کارمزد: میانگین هزینه برای توکن‌های ERC حدود 30 USDT دریافت می‌شود و برای توکن‌های نوع TRC از 2 USDT شروع می‌شود.
ایمنی: اقدامات ایمنی در توکن‌های ERC در مقایسه با توکن‌های رمزنگاری نوع TRC بسیار بالاست.
توصیه استفاده: توکن‌های مبتنی بر ERC گزینه‌هایی با مقدار متوسط را برای معاملات نشان می‌دهند در حالی که مقدار کمی از فرکانس بالا برای توکن‌های نوع TRC استفاده می‌شود.
تراکنش در ثانیه: توکن های ERC قادر به پردازش 20 تراکنش در ثانیه هستند. با این حال، توکن‌های مبتنی بر TRC قادر به پردازش حدود 2000 تراکنش در ثانیه هستند.
تیم: هر دو توکن مبتنی بر ERC و TRC توسط یک تیم عمومی اداره می‌شوند.
سرعت: سرعت توکن‌های مبتنی بر TRC در مقایسه با توکن‌های رمزنگاری مبتنی بر ERC کمی بیشتر است.
توسعه: مرحله توسعه شامل ایجاد توکن‌های رمزنگاری، طراحی قراردادهای هوشمند، و برنامه‌های غیرمتمرکز برای توکن‌های مبتنی بر ERC و TRC است.
جمع‌بندی
شبکه ERC-20 یک پروتکل رسمی است، که با هدف بهبود بخشیدن به معاملات اتریوم شکل گرفته، از این رو ERC مخفف Ethereum Request for comment است و ۲۰ یک شناسه مشخص کننده برای آن است.
ERC-20 یک استاندارد معمول برای ایجاد توکن در بلاکچین اتریوم است. این استاندارد توکن مجموعه‌ای از قوانین و نقش‌ها را تعریف می‌کند، که در مورد همه توکن‌های ERC-20 اعمال می‌شود و به آنها امکان تعامل یکپارچه با یکدیگر را می‌دهد.
ولت‌ها و صرافی‌ها از استانداردی استفاده می‌کنند تا توکن‌های مختلف ERC-20 را در سیستم خود بگنجانند و تبادلات بین توکن‌های ERC-20 و سایر ارزها را راحت‌تر کنند.
