آشنایی با ارز دیجیتالی کاردانو؛ نسل سوم دارای مجازی

امروزه رمز ارزهای زیادی برای خرید وجود دارند، اما اخیراً کاردانو بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ اما این رمز ارز چگونه توانسته است به یک‌باره و به این میزان از محبوبیت دست یابد؟ چه چیزی آن را در مقایسه با سایر رمز ارزها، متمایز کرده است؟ در ادامه در مجله اینترنتی بید ارز به این سؤالات پاسخ خواهیم داد.

کاردانو با مشخصه اختصاری (ADA) یک پلتفرم جدید ارز دیجیتال است که توسعه آن در سپتامبر 2017 آغاز شد. این پلتفرم نسبت به سایر پروژه های ارزهای دیجیتال تفاوت هایی دارد، چرا که بر اساس ارائه مقالات علمی و داوری دقیق ساخته شده است؛ بنابراین به جای نوشتن گزارش عملکرد و پیاده سازی آن، تیم کاردانو اطمینان می دهد که متخصصان در سراسر جهان این گزارش‌ها را خوانده، آن را بهبود بخشیده و با خروجی آن اتفاق نظر دارند.

ادعا شده است که کاردانو نسل سوم ارزهای دیجیتال است. نسل اول بیت کوین یا در واقع همان طلای دیجیتال بود. بیت کوین برای انتقال و ذخیره پول مجازی استفاده می شود، اما با مشکل مقیاس پذیری روبرو است. نسل دوم با اتریوم آغاز شد که قراردادهای هوشمند را وارد این حوزه کرد.

اتریوم مقیاس پذیری را تا حدودی بهبود بخشید اما به اندازه ای قوی نبود که آن را به یک ارز جهانی تبدیل کند. نسل سوم مایل بود بر دو نسل قبلی برتری یابد و از آن پیشی بگیرد. در حال حاضر آیوتا و کاردانو برای این نسل در نظر گرفته شده اند.

هدف کاردانو حل سه معضل بزرگ نسل اول و دوم است که عبارت‌اند از مقیاس پذیری، تعامل و پایداری. در ادامه هر کدام از آن‌ها را بررسی میکنیم.

حل مشکل مقیاس پذیری در کاردانو

با مقیاس پذیری شروع می­کنیم که شامل سه مشکل است که باید حل شوند: تعداد تراکنش در ثانیه، پهنای باند شبکه و فضای ذخیره سازی داده ها.

تعداد تراکنش در هر ثانیه واضح ترین مورد است: برای اینکه یک رمز ارز تبدیل به یک سیستم پرداخت جهانی شود باید بتوانید در هر ثانیه تراکنش های زیادی را انجام دهد.

سیستم Ouroboros کاردانو این مشکل را با اتخاذ اثبات سهام به جای اثبات کار حل کرده است. احتمالاً می دانید که بیت کوین از الگوریتم اثبات کار استفاده می کند و به همه امکان استخراج بلاک­ های جدید را می­دهد. این روند آهسته انجام شده، قدرت پردازشی زیادی را لازم دارد و برق زیادی مصرف می­کند.

اما کاردانو خیلی کارآمدتر است و به همه اجازه استخراج بلاک های جدید را نمی­دهد. البته گره ­های معدودی برای استخراج در شبکه انتخاب می کند که به آنها slot leaders یا رهبران اسلات گفته می­شود.

برای انجام این کار کاردانو زمان را به چند دوره تقسیم می­کند. یک دوره به slot ها یا شکاف ها تقسیم می شود که مدت زمانی کوتاهی است که طی آن 1 بلاک ایجاد می شود. سپس شبکه برای هرچند اسلات یک لیدر یا رهبر انتخاب می کند که تنها فردی است که می تواند یک بلاک را برای آن اسلات خاص استخراج کند.

رهبران اسلات منتظر تراکنش های جدید مانده، آنها را تأیید می کنند و سپس آنها را در یک بلاک قرار می­دهند. اگر یک رهبر حافظه کار خود را به موقع انجام ندهد یا حاضر نشود، حق ایجاد بلاک جدید را از دست می دهد و باید منتظر بماند تا مجدداً توسط شبکه انتخاب شود.

با استفاده از این روش کاردانو بسیار مقیاس پذیر شده است زیرا باعث افزایش تعداد شکاف ها در هر دوره زمانی شده و می تواند چندین دوره زمانی را به طور موازی اجرا کند.

مشکل دیگر مقیاس پذیری، پهنای باند شبکه است. بلاک چین ها در یک شبکه همتا به همتا ذخیره می شوند و هر گره در این شبکه یک کپی از تمام تراکنش ‌های جدید را دریافت می کند؛ اما تصور کنید اگر هزاران تراکنش در هر ثانیه انجام شود، چه اتفاقی می افتد؟

گره­ ها برای بارگیری مداوم همه آنها به پهنای باند زیادی نیاز دارد، اما نیاز به مقیاس پذیری زیاد ندارند. در عوض کاردانو با استفاده از تکنیکی به نام (RINA Recursive InterNetwork Architecture) شبکه را به زیر شبکه ­هایی تقسیم می کند.

هر گره بخشی از یک زیر شبکه خاص است و در صورت نیاز می تواند با شبکه های دیگر ارتباط برقرار کند؛ دقیقاً مانند پروتکل TCP / IP در اینترنت.

آخرین مشکل مقیاس پذیری ذخیره سازی داده ها است. بلاک چین سابقه تمام تراکنش هایی را که تاکنون اتفاق افتاده است را ذخیره می کند؛ اما چگونه می توانیم این حجم از داده های رو به رشد را کنترل کنیم؟

تیم توسعه کاردانو در فکر اجرای تکنیک هایی مانند اصلاح، فشرده سازی و پارتیشن بندی است، با این حال آنها در حال حاضر این موضوع را اولویت اصلی نمی دانند، زیرا در حال حاضر فضای ذخیره سازی نسبتاً ارزان است. این مشکل در سال 2021 یا آغاز سال 2022 برطرف می­شود.

تعامل کاردانو با سایر ارزها

دومین مشکل بزرگ عدم وجود تعامل است که خود به دو مشکل دیگر تقسیم می­شود. اول از همه ارزهای دیجیتال زیادی وجود دارند که با هم کار نمی کنند و ثانیاً بانک ها و دولت ها به ارزهای دیجیتال اعتماد ندارند، از این رو تیم توسعه کاردانو معتقد است که در آینده همه از یک ارز استفاده نخواهند کرد که بتوان بر روی همه آنها کنترل داشت. در عوض چندین رمز ارز مختلف وجود خواهند داشت که هرکدام پروتکل و قوانین خاص خود را دارند.

اما این ارزها فعلا با هم کاری ندارند. به عنوان مثال نمی توانید بدون واسطه، بیت کوین را به اتریوم تبدیل کنید. هدف پروژه کاردانو اینترنت بلاکچین­ ها است یا به عبارت دیگر بلاک چینی که بتواند آنچه را که در دیگر بلاک چین ها اتفاق می افتد درک کند.

این به معنای یکپارچه کردن دارایی ها در زنجیره­های متعدد است. دولت و بانک ­ها ارزهای دیجیتال را به رسمیت نمی شناسند، زیرا به قوانین بانکی پایبند نیستند. برای آنها دشوار است که به معامله ای در دنیای رمز ارزها اعتماد کنند، زیرا آنها هیچ فراداده ای از آن در دست ندارند.

این نهادها با توجه به حساسیت بالای این اطلاعات تمایل دارند بدانند این تراکنش ها به چه دلیل و توسط چه فردی انجام می­شوند، از این رو پروژه­ کاردانو این اجازه را به افراد می­دهد که در صورت تمایل این اطلاعات را در تراکنش نمایش بدهند.

این امر باعث می شود كه ارتباط دنیای ارزهای دیجیتال با دنیای بانكداری سنتی بهتر شود. البته توجه داشته باشید که این تصمیم بر عهده کاربر خواهد بود که آیا می خواهد این اطلاعات قابل دسترسی باشند یا خیر.

پیاداری شبکه کاردانو

آخرین مشکلی که تیم کاردانو قصد دارد آن را حل کند پایداری است. در حال حاضر افراد زیادی وجود دارند که می خواهند شرکتی را در زمینه ارزهای دیجیتال راه اندازی کنند و برای جمع آوری سرمایه برای شرکت خود ICO یا عرضه اولیه کوین را راه اندازی می کنند.

پس از ICO، تیم سرمایه زیادی به دست می آورد که می توانند با استفاده از آن کار خود را شروع کنند، اما اگر پس از چند سال این پول تمام شود چه اتفاقی می افتد؟ چگونه اطمینان می دهند که پیشرفت فناوری آنها متوقف نمی­شود؟ آیا باید برای ایجاد سرمایه جدید، یک ICO جدید راه اندازی کنند؟

این‌ها سؤالاتی هستند که هنوز بی پاسخ مانده اند، اما واضح است که جمع آوری فقط یک بار سرمایه زیاد پایدار نیست و باعث بهبود ادامه دار شرکت نمی شود.

کاردانو قصد دارد با ایجاد یک سیستم خزانه داری، این مشکل را حل کند. ایده اصلی این کار این است که از هر تراکنش که در شبکه اتفاق می افتد درصد اندکی را دریافت می کند. خزانه یک کیف پول ویژه است که توسط کسی کنترل نمی شود و در واقع یک نوع قرارداد هوشمند است که می تواند بخشی از بودجه را به توسعه دهندگانی که مایل به بهبود پروتکل کاردانو هستند، تخصیص دهد.

برای انجام این کار، توسعه دهندگان باید پیشنهادی را به انجمن ارائه دهند و بگویند که چه چیزی را می خواهند تغییر دهند و به چه میزان بودجه برای آن نیاز دارند. سپس انجمن می تواند برای ایده هایی که از همه مهم‌تر به نظر می­رسند، رأی گیری کند.

کاردانو نسل سوم ارزهای دیجیتالی

خزانه پس از مدت زمان مشخصی محبوب ترین پیشنهادات را انتخاب کرده و به آنها پول کافی می دهد تا بتوانند پیشرفت کنند. با گذشت زمان این مدل خزانه داری، کاردانو را با فراهم آوردن یک جریان مداوم از پولی که می تواند برای ادامه تحقیقات و بهبود سیستم مورد استفاده قرار گیرد، پایدار نگه داشته و به پیشرفت آن کمک می­کند.

در این مطلب در مورد همه کارهایی که پروژه کاردانو تصمیم به آنها برسد صحبت کردیم و همانطور که ملاحظه کردید کاملاً بلند پروازانه بوده و کمی ریسک به همراه دارد. کاردانو تلاش دارد که مشکلات زیادی را حل کند.

به عنوان مثال به مدل خزانه داری نگاه کنید؛ این امر به یک سیستم رای گیری منصفانه وابسته است که از کنترل شدن توسط افرادی خاص جلوگیری کند. پروژه کاردانو بسیار جوان است و راه زیادی پیش رو دارد، اما روش کار آن نسبت به سایر ارزهای دیجیتال بسیار متفاوت است.

شاید کاردانو همان پروژه ای باشد که در نهایت بتواند مسائل بزرگ و اساسی دنیای ارزهای دیجیتال را حل کند. گذشت زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد. امیدوارم چیزهای زیادی آموخته باشید و اگر از این مطلب خوشتان آمد، آن را با دیگران به اشتراک بگذارید.